Haptotherapie voor relaties
Er zijn verschillende oorzaken waardoor relaties vastlopen, maar meestal zijn problemen in de relatie het gevolg van een verstoorde communicatie. Als de communicatie vast loopt heeft dat vaak ook invloed op de intimiteit en nabijheid. Als je samen niet, niet goed, of niet voldoende communiceert dan kun je het gevoel krijgen dat je elkaar niet kunt bereiken, dan stroomt de liefde op een bepaald moment niet meer en loop je het gevaar jezelf en elkaar kwijt te raken.
Herken je de volgende vragen? Dan kan haptotherapie voor relaties wellicht iets voor jullie betekenen:
- * We hebben helemaal geen plezier meer samen, we zijn alleen maar moe, hoe krijgen we weer ruimte voor plezier in elkaar?
- * We krijgen elke keer ruzie over de meest kleine dingen en dan kan het enorm uit de hand lopen. Hoe kan dit toch? De moeite waard om te kijken naar het achterliggende patroon van communiceren, waar reageer je op bij elkaar, hoe is de non verbale communicatie?
- * Een van de twee heeft het gevoel altijd de kar te moeten trekken, de ander luistert niet, hoort het niet, wil het niet horen lijkt wel…. Wat is het onderliggende patroon waar jullie telkens in verzeilen en vastlopen?
- * We zijn zo verschillend wat betreft behoefte aan intimiteit, hoe komen we daar toch uit?
- * We gaan zo anders om met seksualiteit, het is zo moeilijk om los te komen van het dagelijkse ritme om daar tijd voor vrij te maken.
- * Ik ben mijn vertrouwen in de ander kwijt geraakt door wat er is gebeurd. Hoe kunnen we elkaar weer vinden?
Thema’s die aan bod (kunnen) komen zijn:
- * afhankelijkheid – autonomie
- * vertrouwen – wantrouwen
- * afstand – nabijheid
- * leiden – volgen / aanpassen – inpassen
- * verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en voor elkaar
- * hoe loyaal ben je naar jezelf en naar de ander
- * hoe ga je om met grenzen
- * intimiteit en seksualiteit
Werkwijze
Er wordt gebruik gemaakt van ervaringsgerichte oefeningen, daarover raken we in gesprek. De oefeningen maken patronen zichtbaar: waarin stimuleer je elkaar, waarin rem je elkaar af, waarin trek je je terug, hoe kun je jezelf openen?
We gaan op zoek naar jullie patroon van communiceren en van reageren op elkaar. Hoe ga je om met je eigen verlangens, wensen en maak je die wel of niet duidelijk aan de ander? Hoe serieus neem je daarin jezelf en de ander? Belangrijk hierbij is: wat vertelt je gevoel, je lichaam, je houding? Wat voor effect heeft dat op jezelf en je partner? Voel jij je verstaan door de ander en wat doe je daar zelf in? Hoe kun je leren afstemmen op elkaar en leren aanvoelen van elkaar? Hoe kun je nieuwe patronen ontwikkelen, die voor beiden passend zijn?
Een praktijkvoorbeeld:
Erica en Sjaak: Ik durfde vaak niet te zeggen wat ik fijn vond, of wat ik graag wilde. Vroeger bij mij thuis werd er nooit aan mijn moeder gevraagd wat zij vond, wat zij wilde. Dat was mijn voorbeeld. En ik kon me niet voorstellen dat Sjaak echt belangstelling had voor mij, dat mijn mening echt meetelde, dat ik iets mocht willen, maar eigenlijk ben ik me er nooit van bewust geweest dat het zo was…… Sjaak daarentegen had er last van dat ik nooit een eigen mening had, dat ik altijd zei: het maakt mij niet uit, of: zeg jij het maar. Daar kon hij gek van worden. Pas toen we zagen dat onze problemen te maken hadden met wat ik vroeger thuis had meegemaakt, konden wij er ons van losmaken. Het leek of wij eigenlijk de strijd van mijn vader en moeder aan het herhalen waren. Ik heb leren voelen dat ik ook de moeite waard ben, dat was een heel proces, maar het heeft mij en ons wel heel veel goed gedaan…..
We kregen de opdracht van Rian om samen lekker op een grote bal te gaan zitten. Lijkt heel simpel, is het ook, maar het is om te lachen (en te huilen) als je zag hoe wij met zo’n simpele opdracht konden worstelen. Sjaak ging gewoon lekker op die bal zitten en verwachtte dat ik dat ook meteen zo zou doen. Ik bleef staan, niet bewust, maar dat gebeurde gewoon. Toen was er nog maar een klein plekje achter op de bal voor mij, waar ik kon gaan zitten…… Het moet er niet uit gezien hebben: Sjaak zat lekker op die bal, ik echt niet, ik donderde er ook bijna af, maar…. Ik hiel vol, zonder iets te zeggen, zonder Sjaak te vragen wat op te schuiven. En dat is nou precies zoals dingen vaak gaan tussen ons. Sjaak zet gewoon iets in, ik wacht af, ik laat me niet horen. Voor mezelf niet fijn, voor Sjaak niet fijn…. Rian liet ons ook mooi een tijdje aan modderen: ik viel er bijna van af, kreeg pijn in mijn benen, maar dacht: het zal wel bij de oefening horen, dus ik zei of vroeg niets. Totdat Rian op een bepaald moment vroeg: En zitten jullie lekker? Toen kwam er een heel gesprek op gang over wat er gebeurde, of wij herkennen dat we zo met elkaar omgaan. Waarom ik geen ruimte innam, waarom Sjaak meteen ging zitten zonder eerst te overleggen. We kregen daarna ruimte om het nog eens te doen, maar dan met dat in gedachten wat we besproken hadden. Toen kwamen we echt tot een samen zitten en dat voelde goed…. Dat was bijzonder, dat was echt samen…. Iets waarnaar we allebei verlangen, maar waar we meestal niet bij kunnen komen. Heel bijzonder om mee te maken. Zo kregen we ook heel concrete opdrachten mee om ook thuis mee aan de slag te gaan, dat was plezierig, daardoor bleef het niet beperkt tot af en toe een uurtje therapie, maar werd het een wezenlijk onderdeel van ons samenzijn…
Voor ervaringen van anderen kijk op de ervaringen pagina.
