Ervaringen zwangerschap
Anke: Twee eerdere zwangerschappen zijn niet goed verlopen. Ik wilde graag met dit kindje contact maken, maar ik durfde het niet, bang om ook dit kindje weer af te moeten staan. Rian heeft ons hier heel betrokken in bijgestaan. Ze heeft voelbaar gemaakt dat ook dit kindje recht heeft op onze liefde, op contact. Ook dit kindje mag nu al gezien en gevoeld worden, ook dit kindje mag hoe dan ook, nu al bij ons horen…
Miriam: Ik had veel last van harde buiken. Ik heb ervaren hoe belangrijk het is om te leren luisteren naar deze signalen. Ik leefde ook gewoon door zoals ik gewend was, zonder echt te beseffen dat dit nog ongeboren kindje tijd, energie en ruimte van mij vraagt. Dit besef heeft me leren luisteren naar wat mijn lichaam me aangeeft. Het mooie is dat ik daardoor mijn zwangerschap en het kind in mij veel intenser ben gaan beleven…
Renske: Tijdens de geboorte van ons eerste kindje was ik in staat de pijn toe te laten zonder me ertegen te verzetten. Ik heb het gevoel dat wij, Hans en ik, door deze begeleiding de geboorte echt samen hebben gedaan. Ik voelde veel vertrouwen van Hans. Heel rustig liet hij merken dat hij er was en straalde hij uit dat hij vertrouwen had in mij en in ons kindje…
Nina:Haptonomie en stuitligging of dwarsligging
Zwanger van mijn tweede kindje en met een eigen zaak, fietste ik druk maar onbekommerd door de eerste 36 weken van mijn zwangerschap.
Alles volgens het boekje en in orde. Tot de verloskundige ineens het hoofdje niet meer voelde zitten waar het horde te zitten bij 36 weken.
Een extra echo liet inderdaad zien; de kleine spruit lag in een stuit.
En dan sta je ineens buiten met papieren in je handen waar dingen in staan over stuitbevallingen, keizersnede en versies (het draaien van de baby)
De verloskundige plande meteen een versie in voor de woensdag erop. Ze drong er ook op aan; als het kan, dan echt laten draaien!
Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe vervelender ik me erbij ging voelen. Ik wilde helemaal geen versie!
Wat nou als mijn kleintje niet voor niets zo lag? Dat draaien gaat best hard, wat nou als er iets mis gaat? En doen ze hem dan sowieso geen pijn?
Na een flinke huilbui bedachten mijn man en ik: Sentire! We gaan gewoon bellen en we zien wel. Wie niet waagt die niet wint.
Gelukkig kon ik snel terecht en voor ik er erg in had lag ik bij Rian op de bank.
Een uur is ze bezig geweest met onze kleine man. Rustig pratend, kijkend, zachtjes duwen met haar handen.
En ik zag naarmate de tijd verstree de vorm van mijn buik veranderen.
Na een uur voelde ik al wel dat ik geen pijn meer in mijn banden had.
Dat het meer voelde alsof mijn ventje echt IN mijn buik lag, in plaats van AAN mijn lijf hing.
Een controle van de verloskundige de dag erop bevestigde mijn hoop en gevoel; geen stuit meer te bekennen.
Ik ben zo blij dat ik het geprobeerd heb op deze manier!
Dit past zoveel beter bij ons dan een ziekenhuisbezoek met medicijnen en 3 paar handen die gaan duwen en trekken…
Nu, bij 39 weken ligt hij nog steeds keurig met zijn hoofdje naar beneden.
En wij wachten rustig af wanneer hij vanuit zijn goede positie de reis aangaat.
Stijn en Eva (oktober 2017): Na een prettige en ontspannen paar keer bij Rian ons te hebben voorbereid op de geboorte van ons eerste kindje, begon de bevalling twee dagen voor de uitgerekende datum. Bij de haptotherapie ben ik me erg bewust geworden van het feit dat je door de pijn heen kunt ademen in plaats van je er tegen te verzetten. Die gedachte, met daarbij de juiste rustige ademhaling, heeft me tijdens de bevalling heel erg geholpen! Hierdoor verliep het vrij vlot en kon ik fysiek loslaten waardoor de ontsluiting ook goed op gang kwam.
Vooraf hadden we er al voor gekozen om (als het op dat moment mogelijk zou zijn) de persweeën met z’n tweeën op te vangen. Stijn als een soort natuurlijke baarkruk zittend op het bed, ik daar zittend op, zodat hij me kon helpen om kracht te zetten als dat nodig was. Zo konden we echt samen de geboorte van ons kindje ervaren.
Rian heeft ons deze bevallingshouding aangereikt en in helpen oefenen vooraf, met niet te vergeten ook de afronding (want hoe kom je er als partner weer onderuit als de baby eenmaal op de borst ligt?). De verloskundige had het op deze manier nog niet eerder meegemaakt en gaf nog complimenten hoe zelfverzekerd en goed we waren voorbereid, van A tot Z.
Ondanks dat een bevalling nou eenmaal pijn geeft kijken we er allebei heel positief op terug, zeker mede dankzij de oefeningen die we vooraf samen met Rian hebben gedaan.
